Խորհուրդ է տրվում ՄԻԱՎ-ի վերաբերյալ հետազոտություն անցնել հնարավոր վարակման պահից միջինը 6 շաբաթ հետո:

Մինչև ՄԻԱՎ-ի նկատմամբ կարգավիճակի ճշտումն անհրաժեշտ է սեռական հարաբերությունների ժամանակ մշտապես օգտագործել պահպանակ, ձեռնպահ մնալ որպես դոնոր արյուն հանձնելուց: Կանանց խորհուրդ է տրվում այդ ընթացքում խուսափել հղիությունից, իսկ կերակրող մայրերին` հրաժարվել երեխային կրծքով կերակրելուց:

ՄԻԱՎ վարակն այլևս «մահվան դատավճիռ» չէ: Հակառետրովիրուսային բուժման շնորհիվ, որը ՀՀ-ում հասանելի է և տրամադրվում է անվճար, այսօր այն համարվում է քրոնիկ հիվանդություն, որով կարելի է երկար տարիներ ապրել, և այլևս չի նշվում ՄԻԱՎ վարակով հիվանդի կյանքի վերին սահման: ՄԻԱՎ-ի վերաբերյալ հետազոտվելը պետք է լինի նույնքան բնական, որքան ցանկացած այլ քրոնիկ հիվանդության հայտնաբերման համար հետազոտություն անցնելը: Ըստ որում, որքան շուտ մարդն իմանա իր մոտ այս կամ այն հիվանդության, այդ թվում ՄԻԱՎ վարակի մասին, այնքան մեծ կլինեն հիվանդության արդյունավետ բուժման, հնարավոր բարդություններից խուսափելու հնարավորությունները: Եթե վիրուսն օրգանիզմում է, միևնույնն է, վաղ թե ուշ այն զգալ կտա իր գոյության մասին: Բայց որքան ուշ ախտորոշվի հիվանդությունը, այնքան դժվար կլինի պահպանել առողջությունը և, հնարավոր է, անգամ կյանքը: Մինչդեռ ՄԻԱՎ-ով ապրող մարդը, ժամանակին բուժում սկսելով և պարտաճանաչորեն այն շարունակելով, կարող է ապրել այնքան, որքան կապրեր առանց ՄԻԱՎ վարակի: Սակայն արդյունավետ բուժման կարևոր նախապայմանը վաղ ախտորոշումն է: Դրա համար անհրաժեշտ է, որ երբևէ ռիսկային վարքագիծ դրսևորած անձինք անցնեն ՄԻԱՎ-ի վերաբերյալ հետազոտություն անկախ իրենց մոտ առողջական վիճակի հետ կապված գանգատների առկայությունից: